هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از رازهای نهان و دردهای درونی خود سخن می‌گوید. او احساسات خود را مانند شمعی می‌داند که سوختن و سوزش آن برای همه آشکار است. خون دل و رنج‌های او از زبانش پیداست.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی عمیق و اشاره به رنج‌های درونی است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۶۴
چون ساغر می راز نهانم پیداست
خون دل و مغز استخوانم پیداست
راز دل من روشن از آن شد چون شمع
سوز دلم از سر زبانم پیداست
خون دل و مغز استخوانم پیداست
راز دل من روشن از آن شد چون شمع
سوز دلم از سر زبانم پیداست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
