هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های شاعرانه، زیبایی چهره معشوق را توصیف می‌کند. او می‌گوید وقتی صورت معشوق در آسمان نمایان می‌شود، ماه از حسادت می‌شکند. همچنین، شاعر از رنگ‌های زرد و خشک برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.
شمارهٔ ۲۱۷
عکس رخ تو چون بر فلک می افتد
مه در دویی خویش بشک می افتد
رخسارۀ لعل بر رح زردم نه
کان رنگ برین رنگ خشک می افتد
مه در دویی خویش بشک می افتد
رخسارۀ لعل بر رح زردم نه
کان رنگ برین رنگ خشک می افتد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
