هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از ناعادلانه بودن دنیا و بی‌توجهی آن به رنج‌های انسان سخن می‌گوید. او اشاره می‌کند که دنیا (گردون) مانند غم، زشت و ناخوشایند است و به شکایت‌های انسان توجهی نمی‌کند. همچنین، صبحی که هر روز آغاز می‌شود، جز آب حیات (نماد زندگی و امید) چیزی نمی‌نوشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، لحن غمگین و نگاه انتقادی به جهان ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.
شمارهٔ ۲۷۰
گردون چو غم زشت و نکومی نخورد
این شکر و شکایت اندرو می نخورد
وین صبح که هر نفس دهان بگشاید
جز آب حیات ما فرو می نخورد
این شکر و شکایت اندرو می نخورد
وین صبح که هر نفس دهان بگشاید
جز آب حیات ما فرو می نخورد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
