هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از عشق و دلبستگی شدید خود به معشوق سخن می‌گوید. او احساس می‌کند که جانش با یاد معشوق آرام می‌گیرد و وجودش مانند چنگی است که با آواز معشوق به لرزه درمی‌آید. شاعر همچنین اشاره می‌کند که سخنانش مانند گوهرهای ارزشمند هستند و از معشوق می‌خواهد که ببیند چگونه این سخنان به سوی او بازمی‌گردند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل زیبایی‌های ادبی و معنایی این شعر ممکن است به بلوغ فکری و تجربه بیشتری نیاز داشته باشد.
شمارهٔ ۳۲۰
بر یاد تو جان من چو دمساز آمد
چون چنگ همه رگم بآواز آمد
پیش سخنت حدیث گوهر کردم
بنگر تو که چون بروی من باز آمد
چون چنگ همه رگم بآواز آمد
پیش سخنت حدیث گوهر کردم
بنگر تو که چون بروی من باز آمد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
