۲۸۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۲۴

دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند
آمد گل و بلبل بر او رخت افکند

ای بیهده گوی مست، بسیار مگوی
وی شوخ دهادن دریده، بر خویش مخند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.