هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید و از زلف دلکش و هوای جانان یاد می‌کند. او دل عاشق را به شمعی تشبیه می‌کند که پای آن از آتش است، نشان‌دهنده‌ی رنج و اشتیاق عشق.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های عمیق نیاز به درک ادبی بیشتری دارد.
شمارهٔ ۴۰۶
آنرا که بدت زلف دلکش باید
همچون بادش ز آب مفرش باید
وان دل که ره هوای جانان سپرد
پایش چو سر شمع ز آتش باید
همچون بادش ز آب مفرش باید
وان دل که ره هوای جانان سپرد
پایش چو سر شمع ز آتش باید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
