هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از درد فراق و جدایی از عزیزانش می‌نالد و به ناگهان مرگ آنان اشاره می‌کند که مانند گوری بی‌دندان، همه چیز را بلعیده و تنها خاک بر جای گذاشته است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق عرفانی و مرثیه‌ای است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد. همچنین، اشاره به مرگ و فراق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.
شمارهٔ ۴۲۸
آنان که زوصلشان دلم می بالید
جانم زفراقشان فراوان نالید
ناگاه دهان گورشان بی دندان
چون آب بخورد و خاک در لب مالید
جانم زفراقشان فراوان نالید
ناگاه دهان گورشان بی دندان
چون آب بخورد و خاک در لب مالید
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۲۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۲۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
