هوش مصنوعی:
شاعر از رفتن به دروازه‌ی صبر و شنیدن ندای صبر از سوی عدم می‌گوید. او از حواله شدن مکرر به صبر شکایت دارد و می‌پرسد که اندازه‌ی صبرش چقدر است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.
شمارهٔ ۴۵۰
رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر
زان سوی عدم شنیدم آوازۀ صبر
تا چند مرا حواله بر صبر کنی؟
پیداست که چند باشد اندازۀ صبر
زان سوی عدم شنیدم آوازۀ صبر
تا چند مرا حواله بر صبر کنی؟
پیداست که چند باشد اندازۀ صبر
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
