هوش مصنوعی:
این متن از زبان دل خطاب به خودش می‌گوید که چرا غم دنیا را می‌خورد در حالی که وجود ندارد. سپس از عقل می‌خواهد نابودی خود را ببیند و اگر کر شود، آنگاه غم بخورد. این متن به نوعی نگاهی فلسفی و عرفانی به مفهوم وجود و غم دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک مفاهیمی مانند نابودی و غم وجود دارد.
شمارهٔ ۴۷۱
ای دل که ترا گفت این دم میخور
کانگه که نباشی غم عالم میخور؟
نابودن خود بدیدۀ عقل ببین
آنگه اگرت کری کند غم میخور
کانگه که نباشی غم عالم میخور؟
نابودن خود بدیدۀ عقل ببین
آنگه اگرت کری کند غم میخور
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
