هوش مصنوعی:
شاعر از بی‌قراری و بی‌آرامی خود در غیبت معشوق می‌گوید و بیان می‌کند که آرامش او تنها با یاد معشوق در سحرگاه ممکن است، در حالی که عشق معمولاً آرامش‌بخش نیست.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عاطفی عمیق و استفاده از استعاره‌های شاعرانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی بیشتری نیاز دارد.
شمارهٔ ۵۲۰
بیزار شدم بی تو زهر آسایش
خود چون باشد بعشق در آسایش
آسایش من از دم باد سحرست
بیمار دهد وقت سحر آسایش
خود چون باشد بعشق در آسایش
آسایش من از دم باد سحرست
بیمار دهد وقت سحر آسایش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
