هوش مصنوعی:
شاعر از عشق و رابطه‌ی خود با معشوق سخن می‌گوید. او از معشوق می‌خواهد که با خنده‌ی لعل‌گونه‌اش دلش را شاد کند، در حالی که خودش با چشمان اشک‌بارش غمگین است. معشوق را منشأ شادی و خود را سرشار از غم می‌داند و اشاره می‌کند که معشوق گوهر وجودش را نشان داده، اما او تنها گوهر خود را دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عمیق احساسی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۵۲۳
بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش
تا بگشادم بگریه چشم تر خویش
او مایۀ شادیت و من کان غمم
او گوهر خود نمود و من گوهر خویش
تا بگشادم بگریه چشم تر خویش
او مایۀ شادیت و من کان غمم
او گوهر خود نمود و من گوهر خویش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
