هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از عشق و دل‌باختگی خود سخن می‌گوید و بیان می‌کند که چگونه زلف یار به آسانی دل او را ربوده است. او به دلیل نادانی دل، آن را به یار سپرده و در آشفتگی عشق، دل پریشان خود را بر روی یار گذاشته است.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به بلوغ عاطفی و شناخت ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های شعری مانند 'زلف' و 'دل' برای گروه سنی پایین‌تر ممکن است نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۵۵۶
زلف تو که می برد بآسانی دل
من خیره بدادمش بنادانی دل
بر روی توش دوش پریشان دیدم
بگذاشتم آنجا ز پریشانی دل
من خیره بدادمش بنادانی دل
بر روی توش دوش پریشان دیدم
بگذاشتم آنجا ز پریشانی دل
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
