هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از احساس غم و تنهایی خود می‌گوید و خود را به شمعی تشبیه می‌کند که در گوشه‌ای تنها می‌سوزد. او از این که در میان مردم کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، شکایت دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و تشبیه‌های شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، موضوعات غم و تنهایی نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی دارد.
شمارهٔ ۶۰۶
آنشب که ز بر آتش غم سوزم
خشک و تر خود چو شمع در هم سوزم
تنها سوزم بگوشه یی در چو سپند
چون شمع میان مردمان کم سوزم
خشک و تر خود چو شمع در هم سوزم
تنها سوزم بگوشه یی در چو سپند
چون شمع میان مردمان کم سوزم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
