هوش مصنوعی:
شاعر از بی‌خوابی و اندوه خود می‌گوید و چگونه اشک‌هایش مانند مروارید بر گردن چشم‌هایش جاری شده است. او تا صبح بیدار مانده و اشک‌هایش را به آسمان سپرده است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی و ادبی پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و ممکن است نیاز به تجربه و بلوغ احساسی بیشتری داشته باشد.
شمارهٔ ۶۱۶
من دوش گشاده داشتم روزن چشم
بستم ز گهر سلسله بر گردن چشم
تا روز به نوک مژّه از بی خوابی
بر جیب سپهر دوختم دامن چشم
بستم ز گهر سلسله بر گردن چشم
تا روز به نوک مژّه از بی خوابی
بر جیب سپهر دوختم دامن چشم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
