هوش مصنوعی:
شاعر از غنچه و نرگس به عنوان نمادهای زیبایی و شادابی یاد می‌کند و با زبان شعر از آنها سوال می‌پرسد که چرا همیشه خندان و شاداب هستند.
رده سنی:
12+
این متن یک شعر کلاسیک فارسی است که از مفاهیم ساده و زیبایی طبیعت استفاده می‌کند. درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است و هیچ محتوای نامناسبی ندارد.
شمارهٔ ۸۰۲
ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری
دل می دهدت که لب ز هم بر گیری؟
وی نرگس شوخ دیده بی چهرۀ او
چشم آب نگیردت که ساغر گیری؟
دل می دهدت که لب ز هم بر گیری؟
وی نرگس شوخ دیده بی چهرۀ او
چشم آب نگیردت که ساغر گیری؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۰۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
