هوش مصنوعی:
این شعر از طبیعت و عناصر آن مانند بلبل، گل، باد خزان، سرو، خار، نرگس و لاله برای بیان غم و ناله‌های شاعر استفاده می‌کند. شاعر از ویرانی و غارتی که در طبیعت رخ داده است، شکایت می‌کند و احساس ناامیدی و زیان را بیان می‌نماید. در پایان، به دزدان و غارتگری‌های آن‌ها اشاره می‌کند که همه چیز را نابود کرده‌اند.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عمیق و انتزاعی مانند غم، ناامیدی و انتقاد اجتماعی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۱۲
بلبل شوریده فغان می کند
شکوه ز آشوب جهان می کند
دامن گل گشته ز دستش رها
ناله و فریاد و امان می کند
***
باد خزان پیرهن گل درید
دامن گل شد ز نظر ناپدید
سرو چو یعقوب از این غم خمید
غصه قد سرو، کمان می کند
***
خارجه در مجلس ما جا گرفت
نرگس شهلا ره ایما گرفت
لاله ازین داغ به دل جا گرفت
عاقبت این هیز زیان می کند
***
شد «پرتیوا» پی غارتگری
ریخته دزدان عوض مشتری
نه گل به جا ماند و نه باغی
هر یک ز سو به سراغی
***
دزد ز هر سوی به غارتگری
خیره سری بین که چه ها می کند
شکوه ز آشوب جهان می کند
دامن گل گشته ز دستش رها
ناله و فریاد و امان می کند
***
باد خزان پیرهن گل درید
دامن گل شد ز نظر ناپدید
سرو چو یعقوب از این غم خمید
غصه قد سرو، کمان می کند
***
خارجه در مجلس ما جا گرفت
نرگس شهلا ره ایما گرفت
لاله ازین داغ به دل جا گرفت
عاقبت این هیز زیان می کند
***
شد «پرتیوا» پی غارتگری
ریخته دزدان عوض مشتری
نه گل به جا ماند و نه باغی
هر یک ز سو به سراغی
***
دزد ز هر سوی به غارتگری
خیره سری بین که چه ها می کند
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: چند بندی
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱ - باد فرح‌بخش بهاری
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳ - گریه را به مستی ...
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
