«امیرزاده» گوید:

اگر دگمات پنبه ای بود
یار، جان، پنبه ای بود

آشکراله خوب بچه ای بود
به ذات اله، به ذات اله

بازم دگمات پنبه ای نیست
یار، جان،پنبه ای نیست

برو دگماتو پنبه ای کن
آشکراله، آشکراله
«شکری» گوید:

امیر اگر یار ما بودی
یار وفادار ما بودی

پس «امسال خان» آنجا چه می کرد
با عبدالهه، با عبداله

شبی آنجا مهمانی بود
«اسماعیل قربانی» بود

تو صندوقخانه پنهانی بود
به اذن اله، به اذن اله

شبی که خانه خالی بود
فاسق هر سالی بود

آشکرالله پشت قالی بود
به عون اله، به عون اله

قسم خوردی آی بد نکنی
شکری را رد نکنی

الهی خصمت بکند
کلام اله، کلام اله

«عارف قزوینی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir