هوش مصنوعی: متن شعری است که بهار و عید را توصیف می‌کند و از عشق، می‌نوشی، وطن‌دوستی و انتقاد از وضعیت سیاسی و اجتماعی سخن می‌گوید. شاعر از عشق به معشوق و وطن می‌گوید و از فساد و خیانت در جامعه انتقاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم انتقادی سیاسی و اجتماعی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب باشد. همچنین اشاراتی به مصرف مشروبات الکلی دارد که برای سنین پایین توصیه نمی‌شود.

شمارهٔ ۳۴

بهار نو رسید
گل ار بستان دمید
ای گلعذار! نه وقت خواب است

ای رویت صبح عید
در این عید سعید
باده حلال، بوسه ثواب است

خرابم کن ز می
ز بانگ چنگ و نی
که ملک جم یکسر خراب است

برای انتخاب
در این ملک خراب
وطن فروش مشغول کار است

وکیلان را بگو
بس است این تکاپو
دور از بهشت شیطان و مار است

ما و عشق رخ دوست
قبلۀ ما، ابروی اوست
ما ندهیم دل خود، جز به یار
ما نکنیم اعتماد بر اغیار

مطرب مجلس بکش این نغمه را
از پرده بیرون
ساقی مهوش بده جامی از آن
بادۀ گلگون

ای وطن من
تو لیلای منی
من بر تو مجنون

پاینده بادا درفش کاویان
تیغ فریدون

ای دل غافل
بر احوال وطن
خون گریه کن خون

من با تو مایل
بر احوال وطن
خون گریه کن خون
قالب: چند بندی
تعداد ابیات: ۲۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.