هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن گوینده به ستایش شخصیتی می‌پردازد که به عنوان پناهگاه ملت اسلام و قطب آل رسول توصیف شده است. در این شعر، از قدرت کلام و تأثیرگذاری این شخصیت سخن به میان آمده و بیان می‌شود که سخنان او چنان تأثیرگذار است که دل‌های بزرگان جهان را می‌لرزاند. همچنین، گوینده از ناتوانی خود در توصیف شایستهٔ این شخصیت سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که کسی که نتواند زیبایی‌های کامل را درک کند، چگونه می‌تواند به درک عمیق‌تری دست یابد.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عمیق ادبی و مذهبی است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات فارسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۳۰
پناه ملت اسلام و قطب آل رسول
تویی که قدر تو بر آسمان زبون گردد
چو از کمان نظر تیر نطق بگشایی
دل فحول جهان از نهیب خون گردد
اگر کنم به مَثَل در حکاتت تقصیر
برین طریق مرا عقل رهنمون گردد
کسی که وجه سباحت تمام نشناسد
به گرد ساحل بحر محیط چون گردد؟
تویی که قدر تو بر آسمان زبون گردد
چو از کمان نظر تیر نطق بگشایی
دل فحول جهان از نهیب خون گردد
اگر کنم به مَثَل در حکاتت تقصیر
برین طریق مرا عقل رهنمون گردد
کسی که وجه سباحت تمام نشناسد
به گرد ساحل بحر محیط چون گردد؟
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
