هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از تأثیرات قدرتمند و تغییردهندهٔ یک شخصیت یا نیروی برتر (احتمالاً یک حاکم یا قهرمان) سخن می‌گوید. این شخصیت با قدرت خود، غم‌ها را تسکین داده و حتی سپهر سرکش را رام کرده است. شاعر سپس به وضعیت خود اشاره می‌کند و از ضعف و ناتوانی خویش در برابر این قدرت می‌نالد، به‌گونه‌ای که حتی سپهر نیز او را تحمل نمی‌کند. در پایان، شاعر بیان می‌کند که اگر این نیرو او را همراهی نکند، هیچ‌کس نمی‌تواند او را از این وضعیت نجات دهد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق و استعاری است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از واژگان و ترکیبات پیچیدهٔ ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۹۶
ای ز آثار گرد موکب تو
غصه ها خورده مشک تاتاری
رام کردی سپهر سرکش را
تا چنان شد که از نگونسازی
می بلنگد ز بار من بنگر
که چه کاری بود بدین زاری
من و فتراک دولتت زین پس
تا مرا با سپهر نگذاری
ورنه آخر هم او برون نبرد
پس ازین لنگیی به رهواری
غصه ها خورده مشک تاتاری
رام کردی سپهر سرکش را
تا چنان شد که از نگونسازی
می بلنگد ز بار من بنگر
که چه کاری بود بدین زاری
من و فتراک دولتت زین پس
تا مرا با سپهر نگذاری
ورنه آخر هم او برون نبرد
پس ازین لنگیی به رهواری
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
