هوش مصنوعی: این متن یک شعر ستایش‌آمیز است که در آن شاعر به ستایش قدرت و حکومت یک حاکم می‌پردازد و از عشق و وفاداری خود به او سخن می‌گوید. همچنین، شاعر امیدوار است که حاکم به جوانان توجه کند و به آن‌ها امید بدهد. در پایان، شاعر آرزوی طول عمر برای حاکم می‌کند و امیدوار است که روزی او را ببیند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات پیچیده و استعاره‌های ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۹۷

خدایگان اکابر بهاء دولت دین
تو را رسد به جهان سروری و سر داری

من از هوای تو خو باز چون توانم کرد؟
که با حیات من آمیخته ست پنداری

کلاه گوشه حکم تو از طریق نفاذ
ربوده از سر گردون کلاه جباری

به دولت تو سزدگر امیدوار شوم
که شاید ار به جوانان امیدها داری

نشاط کن غم مستی مخور که گاه طرب
اگر چه مست نمایی به عقل هوشیاری

دوام عمر تو باشد که آخرش نبود
سزد که کار مرا آخری به دیداری
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.