پدر رحمت الله چو آگاه شد
که دستم ز تدبیر کوتاه شد

به من گفت جان پدر هوش دار
به سمع رضا پندِ من گوش دار

جهان دیده و تجربت کرده‌ام
بسی سرد و گرم جهان خورده‌ام

جوانی و ناباکی و بی‌خودی
بود ضدّ دانایی و بخردی

ولی چون در آیند ازین پهن دشت
برین پل ضرورت بباید گذشت

بیاموزمت شرط می خوارگی
بر آن جمله خو کُن به یک بارگی