هوش مصنوعی: این شعر از زبان شخصی است که از درد فراق و عشق شکایت می‌کند و از مخاطب می‌خواهد تا رنج‌ها و اضطراب‌های او را ببیند. شاعر با تصاویری مانند اشک لاله‌گون و سینه‌ی پر از درد، احساسات خود را بیان می‌کند و مخاطب را به دیدن وضعیت نزار خود دعوت می‌کند. در پایان، از مخاطب می‌خواهد تا با نگاه عبرت‌آموز به او بنگرد و شکرگزار باشد که مشکلاتش کمتر است.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه‌ی عمیق و احساساتی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه نیاز به درک ادبی بالاتری دارد.

شمارهٔ ۳۱ - جانب گلشن

ای که می نالی زدوران ،جورِ یار من نگر
اضطراب از من نگر صبرو قرار من نگر

جانب گلشن مروکان، یک دو روزی بیش نیست
پر ز اشک لاله گون دائم کنار من نگر

ای که میگوئی ندادم دل به خوبان هیچگه
سوی میدان آی و شهسوارِ من نگر

سینه ام پرداغ و چهره گل گل از خوناب اشک
یک زمان سویِ من آ ، باغ و بهار من نگر

باشدت رحمی فتد در دل بیائی سوی من
حال زار من ببین شخص نزارِ من نگر

گرتو داری میل خوبان دیده عبرت گشای
سینه پرسوزو چشم اشکبارِ من نگر

شکر کن محیی که در راه تو خاری بیش نیست
هرطرف صد کوه غم در رهگذار من نگر
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰ - تجلّی جمال
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲ - دل مجروح
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.