هوش مصنوعی: این شعر از پژمردگی و ناامیدی سخن می‌گوید، اما در عین حال به امید و عشق نیز اشاره دارد. شاعر از تاریکی‌ها و رنج‌های زندگی می‌گوید، اما تأکید می‌کند که همچنان به صبح و مهر امیدوار است. تصاویری مانند لاله، آینه، آتش، و آب به کار رفته‌اند تا احساسات عمیق و متناقض شاعر را بیان کنند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از تصاویر و مفاهیم مانند ناامیدی و رنج نیاز به درک بالاتری از زندگی و احساسات دارند.

شمارهٔ ۷

پژمردگی نبرد بهار از گیاه ما
چون لاله جزو تن شده بخت سیاه ما

روزی که نبود آینه حسن در نظر
در چشمخانه زنگ برآرد نگاه ما

ما صبح صادقیم و دم از مهر می‌زنیم
آیینه تیرگی نپذیرد ز آه ما

آن‌کس که پی به مزرع امید ما نبرد
گیرد مگر ز برق سراغ گیاه ما

آتش کشد زبانه چو شمع از زبان او
کلک فرشته گر بنویسد گناه ما

از دیده نر و دل روشن به راه عشق
افتد بر آب و آینه چون عکس راه ما

قدسی کفایت است در اثبات عاشقی
رخسار زرد و دیده گریان گواه ما

امشب سیه‌ترست ز شب‌های دیگرم
قدسی مگر شود مدد صبح آه ما
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.