هوش مصنوعی: این شعر از حافظ بیانگر نگرش عرفانی و انتقادی شاعر به دنیا و ارزش‌های ظاهری است. او با اشاره به مفاهیمی مانند می، میکده، و فرهاد، به بی‌اعتباری دنیا و اهمیت عشق حقیقی اشاره می‌کند. همچنین، شاعر از بی‌تأثیری ناله‌ها و نوشته‌ها در تغییر سرنوشت سخن می‌گوید و بر عمق معانی عرفانی در اشعار خود تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و انتقادی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی دارد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند می و میکده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۶

اگرچه خدمت مسجد نشد حواله ما
چراغ میکده روشن شد از پیاله ما

به سنگ خاره چه می‌کرد بازوی فرهاد
نمی‌گشود اگر راه تیشه ناله ما

ز عکس چهره ما زرد شد رقم ور نه
به آب زر ننویسد کسی رساله ما

چو کاسه‌ای که به آن می ز خم برون آرند
به می درون و برون شسته شد پیاله ما

حدیث مختصر اولی‌ست ور نه چون قدسی
هزار شرح فزون داشت هر مقاله ما
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.