هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از پاکی دل و عشق بی‌شائبه خود سخن می‌گوید. او از رنج‌های عشق، دوری معشوق و تأثیرات عمیق این رابطه بر روح و روان خود یاد می‌کند. همچنین، شاعر به مفاهیمی مانند وفاداری، صبر در برابر بلاها و غم‌های عشق اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌های عاطفی نیاز دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها و استعاره‌های به‌کاررفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۹

ز نقش کینه چو پاک است لوح سینه ما
به دوستی که تو هم دل بشو ز کینه ما

ز خیره‌چشمی خود سوختم که یار امروز
هنوز در عراق است از نگاه دینه ما

ز اشتیاق خدنگ تو بعد مردن هم
شود نشانه تیر استخوان سینه ما

بلا بود دل آسوده درد عشق کجاست
که سنگ تازه کند عهد آبگینه ما

امید خوش‌دلی از ما مجوی ای همدم
که عشق داده به طوفان غم سفینه ما

توانگریم ز اسباب غم چنان قدسی
که روزگار بود مفلس از قرینه ما
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.