۳۰۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۴

خوشم که ضعف چنان کرده روشناس مرا
که چشم آینه مژگان کند قیاس مرا

چو غنچه تا به گریبان نهفته در مژه‌ام
فتاده کار به نظاره در لباس مرا

بنای عافیتم را بریز گو از هم
بود چه چشم ز گردون بداساس مرا؟

ز بدشگونی داغی که نیک خواهد شد
بود ز اختر بد بیشتر هراس مرا

ز رحم بر سر ره سبز کرده گردونم
که جور پا نرساند به زخم داس مرا

کمر که بسته به تاراج آشیانه جغد؟
درین خرابه کسی گو مدار پاس مرا

قدی به کینه من راست کرده گویی یافت
زبون‌تر از همه گردون کج‌پلاس مرا
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.