گشته چون آینه روشن دل بی‌کینه ما
تا فتد عکس جمال تو در آیینه ما

غمزه‌ات ناوک بیداد نیاورده به زه
دل به خون گشته ز مژگان تو در سینه ما

گرمی سلسه عشق ز داغ دل ماست
گوهر درد برد عشق ز گنجینه ما

عشق پیوسته به تعلیم جنون مشغول است
رسم آزادشدن نیست در آدینه ما

دوش بودیم ز وصل تو چو قدسی محروم
هست تا روز جزا حسرت دوشینه ما