هوش مصنوعی: این شعر از عشق نافرجام و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید. شاعر از انتظار طولانی، بی‌تفاوتی معشوق، و درد دل‌دادن بی‌پاسخ می‌نالد. او از گناهان خود و معشوق در این رابطه ناکام می‌پرسد و به امید بخشش و رحمت اشاره می‌کند. تصاویری مانند چشم سیاه، غمزه، و الماس بر جراحت، عمق رنج و حسرت شاعر را نشان می‌دهند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و دردهای عاطفی موجود در شعر برای درک و ارتباط بهتر، به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی نسبتاً بالایی نیاز دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است به‌طور کامل با این احساسات پیچیده ارتباط برقرار نکنند.

شمارهٔ ۸۰

بازم نشسته تا مژه در دل نگاه کیست
روزم سیاه‌کرده چشم سیاه کیست

با آنکه صرف شد همه عمرم در انتظار
آگه نیم هنوز که چشمم به راه کیست

دل‌دادن و سخن‌نشنیدن گناه من
دل‌بردن و نگاه‌نکردن گناه کیست

جرم مرا امید به رحمت حواله کرد
در حیرتم که دیده نر عذرخواه کیست

داند کسی که دیده کله کج نهادنت
گل غرق خون ز حسرت طرف کلاه کیست

گر پی بری به مرتبه محرمان عشق
دانی که عفو دست‌‌نشان گناه کیست

تیرش تمام سینه‌پسندست و دلنشین
این غمزه دست‌پرور طرز نگاه کیست

قدسی اگر دلم نخراشیده غمزه‌اش
الماس بر جراحتم از برق آه کیست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.