هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از احساسات عمیق خود نسبت به معشوق، درد بیگانگی، و ارتباط با عناصر طبیعت سخن می‌گوید. مضامینی مانند عشق، رنج، دیوانگی، و پیوند با عالم معنا در آن دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند 'دیوانگی' و 'رنج' نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی برای درک دارند.

شمارهٔ ۱۲۴

بیگانه‌ای اگر نه به جانانه آشناست
رشکم چرا به صد غم بیگانه آشناست

معشوق هم به چاره عاشق نبرد راه
شد عمرها که شمع به پروانه آشناست

در وادی خیال تو و گفتگوی عشق
چشمم به لب، چو خواب به افسانه آشناست

بیگانه است اگرچه ز پیراهن خرد
با سنگ کودکان تن دیوانه آشناست

هرگز برای فال دلم شانه‌ای ندید
شد عمرها که زلف تو با شانه آشناست

پیغام نیک و بد همه را می‌برد بجا
پیک صبا به کعبه و بتخانه آشناست

خون می‌خورد همیشه و عیشش کند قیاس
قدسی لبی که با لب پیمانه آشناست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.