یاد روی تو هم‌آغوش گلستانم کرد
لذت درد تو آسوده ز درمانم کرد

کفر و دین باختم از نیم‌نظر بر رخ دوست
دیده رسواشده گبر و مسلمانم کرد

نفسی بی تو گر از سینه تنگم سر زد
برق الماس شد و سر به گریبانم کرد

چون صبا، سنبل امید در آغوشم بود
بخت بد شانه‌کش طره حرمانم کرد

«قدسی مشهدی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir