هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، بیانگر رنج‌ها و ناکامی‌های شاعر در زندگی است. او از تندخویی دیگران، فتنه‌ها، کینه‌جویی، و نبود شادی در زندگی خود شکایت می‌کند. همچنین، به دوستی و ملاقات با یاران اشاره می‌کند و از نبود نشاط و طرب در زندگی خود می‌نالد. در پایان، شاعر به عرفان و همت بلند عارفان اشاره می‌کند که مانند فرشتگان از جایگاه خود پایین نمی‌آیند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از ابیات حاوی مضامین غمگین و پیچیده هستند که更适合 برای مخاطبان با سن بالاتر.

شمارهٔ ۲۵۸

چه رنجش است کزان تندخو نمی‌آید؟
کدام فتنه که از دست او نمی‌آید؟

به کینه جوی من ای آنکه محرم رازی
بگو بدی ز نکویان نکو نمی‌آید

ره نشاط من از شش جهت چنان بستند
که سوی من طرب از هیچ سو نمی‌آید

اگر هوای ملاقات دوستان داری
تو خود بیا، که ز ما جستجو نمی‌آید

برای باده‌گساران در این بهار چرا
پیام سبزه ز اطراف جو نمی‌آید

مگر ز گلشن غم نکهتی رسد، ورنه
ز بوستان طرب هیچ بو نمی‌آید

پسر چه شد که سبک‌روح‌تر بود ز پدر؟
به بزم، گردش جام از سبو نمی‌آید

غلام همت آن عارفم که چون قدسی
ز پایه‌ای که ندارد، فرو نمی‌آید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.