هوش مصنوعی:
این متن به توصیف زیبایی و تأثیر کلام و لب معشوق می‌پردازد. شاعر از معجزه‌آمیز بودن سخنان او، شیرینی بی‌نظیر لب‌هایش، و تأثیر عمیق عشقش بر جان خود سخن می‌گوید. همچنین، هر جفایی از معشوق را با آغوش باز می‌پذیرد، زیرا لب‌های او به شکوه و شکایت عادت ندارند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک کامل زیبایی‌شناسی و ادبی آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۳۰۵
مرده را زنده کند چون سخن‌آراست لبش
غنچه گلشن اعجاز مسیحاست لبش
سخن از لعل لبش دیر جدا می‌گردد
بس که آلوده به شیرینی جان‌هاست لبش
غیرت عشق مرا بین، که چو دیدم رویش
کشت رشکم چو نهان جان ز دلم خواست لبش
هر سخن کز لب دلدار برون می‌آید
شکرآلوده بود، بس که شکرخاست لبش
هر جفا کز تو رسد بر دل قدسی، خوش باد
آشنا کی به حدیث گله‌آراست لبش؟
غنچه گلشن اعجاز مسیحاست لبش
سخن از لعل لبش دیر جدا می‌گردد
بس که آلوده به شیرینی جان‌هاست لبش
غیرت عشق مرا بین، که چو دیدم رویش
کشت رشکم چو نهان جان ز دلم خواست لبش
هر سخن کز لب دلدار برون می‌آید
شکرآلوده بود، بس که شکرخاست لبش
هر جفا کز تو رسد بر دل قدسی، خوش باد
آشنا کی به حدیث گله‌آراست لبش؟
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
