هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق و اشتیاق شدید به معشوق است، همراه با احساس حسرت و دوری. شاعر از دوری معشوق رنج می‌برد و با وجود نزدیکی ظاهری، احساس جدایی می‌کند. همچنین، شعر به مفاهیمی مانند نور و تاریکی، شادی و غم، و عشق و رنج اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات ممکن نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک کامل داشته باشند.

شمارهٔ ۳۴۶

ما چشم سیه بر شجر طور نداریم
جز لاله درین بادیه منظور نداریم

این طرفه که پیوسته گرفتار خماریم
با آنکه لب از می چو قدح دور نداریم

تا کام دل از خنجر قصاب نگیریم
از دامن او دست به ساطور نداریم

بی روی تو گر آینه گردیم، ملولیم
ور مهر شویم، از تو جدا نور نداریم

در سایه جغد است نشاط ابد ما
آن روز که ماتم نبود، سور نداریم

از حسرت نزدیکی خورشید، هلاکیم
هرچند که تاب نظر از دور نداریم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.