هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غنایی است که در آن شاعر از عشق و فراق سخن می‌گوید. او از درد دوری و اشتیاق به وصال معشوق می‌نالد و از تصاویر شاعرانه‌ای مانند آب دیده، حباب، خورشید و گل‌ها برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۴۱۳

توان غم تو ز جان خراب دزدیدن
اگر ز شعله توان اضطراب دزدیدن

حباب‌وار برآور ز آب دیده سری
چو دیده چند توان سر در آب دزدیدن؟

خیال هندوی چشم تو در نمی‌آید
به چشم خلق، مگر بهر خواب دیدن

ز موج گریه‌ام افتد به گردن خورشید
ز روی آب، شکم چون حباب دزدیدن

دلی که وصل تو جوید به حیله، آن یابد
که طفل مکتبی از آفتاب دزدیدن

چو گل ز پرده برون‌آ، که بشکفد گلشن
چو غنچه، روی چرا در نقاب دزدیدن
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.