هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر بیان می‌کند که وقتی از نیکی‌های بالقوه افراد سخن می‌گوییم، بهتر است به اصل و ریشه‌ی کهن آن‌ها توجه کنیم. همچنین، با اشاره به گل که نماد زیبایی و صفاست، یادآور می‌شود که حتی اگر خارهایی هم در کنار آن باشد، باز هم به آن گلبن می‌گویند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم انتزاعی و نمادین است که درک آن‌ها نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند گل و خار برای انتقال پیام اخلاقی، برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال قابل درک‌تر است.
شمارهٔ ۱۰۸
جایی که ز بالقوه نیکان سخن است
گو فرع مباش تو چو اصلش کهن است
گل را که صفای گلشن دهر ازوست
گلبن گویند، گرچه خود خاربن است
گو فرع مباش تو چو اصلش کهن است
گل را که صفای گلشن دهر ازوست
گلبن گویند، گرچه خود خاربن است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
