هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که با وجود این که یارش تنهاست، از رشک و حسادت خون در جگر دارد، زیرا یاری که چشم امید به او دارد، صدبار بیشتر از او درگیر مشکلات است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی پیچیده و احساسات عمیق مانند رشک و دل‌تنگی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد.
شمارهٔ ۱۲۵
با آن که چو مهر، یار تنها گذرست
پیوسته مرا ز رشک، خون در جگرست
کان یار که چشم یاری از او دارم
صد ره از من به خود گرفتارترست
پیوسته مرا ز رشک، خون در جگرست
کان یار که چشم یاری از او دارم
صد ره از من به خود گرفتارترست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
