هوش مصنوعی: شاعر بیان می‌کند که عشق به معشوق تمام غم‌هایش را از بین برده و تنها یاد معشوق در ذهنش باقی مانده است. او معتقد است هر روزی که در راه معشوق سپری نشده، هدر رفته است و هر گلی که باغبان نچیده، از یاد رفته است.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب سنین بالاتر است.

شمارهٔ ۲۱۷

قدسی که غم عشق تو بنیادش برد
جز یاد تو هرچه بود از یادش برد

روزی که نشد صرف تو عمرش، هدرست
هر گل که نچید باغبان، یادش برد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.