هوش مصنوعی: شاعر در این متن از امید به لطف و دعای معشوق سخن می‌گوید و خود را به دلیل پیروی از او معذور می‌داند. همچنین، اشاره می‌کند که صبح همواره پیرو خورشید است.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که درک آن ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳۱۱

دل را به دعای تو صد امید بود
با لطف تو چشم ثمر از بید بود

گر پیروی تو می‌کنم، معذورم
شک نیست که صبح، پیر خورشید بود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.