هوش مصنوعی:
این متن به بیان تناقض‌ها و حکمت‌های الهی در رفتار با بندگان می‌پردازد. خداوند گاه دوستان را به دشمنان می‌نمایاند، درویشان را غمگین می‌کند، بیمار می‌سازد و خود شفا می‌دهد، از خاک آدم می‌آفریند و سپس او را به فردوس می‌برد. همچنین، عتاب و جنگ خداوند بیشتر با دوستانش است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی مضامین مانند تناقض‌های الهی و عتاب با دوستان ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین و نامفهوم باشد.
مناجات شمارهٔ ۱۶
الهی تو دوستان را به دشمنان می نمایی، درویشان را غم و اندوه دهی، بیمار کنی و خود بیمارستان کنی، درمانده کنی و خود درمان کنی، از خاک آدم کنی و بادی چندان احسان کنی، سعداتش بر سر دیوان کنی و به فردوس او را میهمان کنی، مجلسش روضهٔ رضوان کنی، ناخوردن گندم با وی پیمان کنی، و خوردن آن در علم غیب پنهان کنی، آنکه او را زندان کنی و سالها گریان کنی، جباری تو کار جباران کنی، خداوند تو کار خداوندان کنی، تو عتاب و جنگ همه با دوستان کنی.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
