هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از تجربه‌ی خود در مسیر عرفان و شناخت خدا سخن می‌گوید. او ابتدا به یاد خدا بود، سپس غرق در خود شد، و اکنون که به شناخت رسیده، سکوت کرده و خود را ناچیز می‌داند. او از فاصله‌ی بین یاد و دیدار، و نیز از رابطه‌ی سطحی با خدا شکایت دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عرفانی عمیق و نیازمند درک فلسفی و عاطفی است که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است.
مناجات شمارهٔ ۴۳
الهی چندی به کسب تو یاد تو ورزیدم، باز یک چندی بیاد خود را نازیدم، اکنون که یا د بشناختم خاموشگردیدم، چون من کیست که این مرتبت را بسزیدم، فریاد از یاد باندازهٔ دیدار بهنگام و از آشنایی به نشان و دوستی به پیغام.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۴۲
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
