هوش مصنوعی: شاعر از شادی خود به دلیل لطف و عنایت الهی سخن می‌گوید و بیان می‌کند که این شادی نه به خواست خودش، بلکه به اراده خداوند بوده است. او این لطف را مانند دولتی می‌داند که پس از بیداری از خواب بر بالین خود یافته است.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عرفانی و مذهبی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

مناجات شمارهٔ ۶۰

الهی دانی چه شادم، نه آنکه بخویشتن بتو افتادم، تو خواستی من نخواستم ف دولت بر بالین دیدم چون از خواب بر خاستم.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۵۹
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.