هوش مصنوعی:
متن بالا یک نیایش عرفانی است که در آن گوینده از خداوند طلب لطف و بخشش بیقید و شرط میکند. او اظهار میکند که اگر نعمتهای الهی تنها در ازای طاعت داده شوند، دیگر لطف و عطای واقعی وجود نخواهد داشت. گوینده خود را بیقدر و شایسته نمیداند، اما امیدوار است که مورد لطف خداوند قرار گیرد، حتی اگر مانند سگانی باشد که تنها استخوانی دریافت میکنند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و زبانی پیچیده است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کمسنوسال دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از استعارهها (مانند مقایسه خود با سگان) ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند تا به درستی فهمیده شوند.
مناجات شمارهٔ ۶۲
الهی از آن خوان که بهر پاکان نهادی نصیب من بینوا کو، اگر نعمتت جُز بطاعت نباشد پس آنرا بیع خوانند لطف و عطا کو ؟ اگر در بها مُزد خواهی ندارم و اگر بی بها بهی بخش ما کو ؟ اگر از سگان تو ام استخوانی و اگر از کسان تو مرحبا کو؟
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۶۱
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.