هوش مصنوعی:
نویسنده از حیرت و شگفتی در برابر لطف الهی سخن می‌گوید و ابراز پشیمانی می‌کند از روزگاری که این لطف را درک نمی‌کرد. او خود را مانند پروانه‌ای می‌داند که در آتش حیرت سوخته، اما از این رنج شکایتی ندارد.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'پروانه در چراغ' نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
مناجات شمارهٔ ۱۲۷
الهی همه از حیرت به فریادند و من از حیرت شادم، به یک لبقیک درب همه ناکامی بر خود بگشادم، دریغا روزگاری که نمی دانستم تا لطف تو را دریازم. خداوندا در آتش حیرت آویختم چون پروانه در چراغ، نه جان رنج طپش دیده و نه دل الم داغ
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۱۲۶
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۱۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
