هوش مصنوعی:
شاعر از تشنگی روحی و عطش معنوی خود سخن میگوید و بیان میکند که با وجود آشنایی با راههای الهی، قادر به سیراب کردن دل خود نیست. او در جستجوی دریایی بیکران است و خود را در آتش عشق و تشنگی توصیف میکند. این متن حالتی از حیرت، عشق و فغان را به تصویر میکشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسبتر است. همچنین، استفاده از استعارههای پیچیده مانند «در آتش عشق غریقی» یا «در دریا تشنه بودن» نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربهی زندگی دارد.
مناجات شمارهٔ ۱۴۶
الهی مشرب می شناسم اما وا خوردن نمی یارم، دل تشنه و در آرزوی قطرهٔ میزارم سقایه مرا سیراب نکند، من در طلب دریایم، بر هزار چشمه گذر کردم تا که دریا دریابم، در آتش عشق غریقی دیدی ؟ من چنانم، در دریا تشنه ای دیدی ؟ من آنم، راست بحیرت زدهٔ مانم که دربیابانم، فریادم رس که از بلایی به فغانم.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۱۴۵
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۱۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.