هوش مصنوعی:
متن بیانگر حسرت و پشیمانی گوینده از روزگاری است که در آن خدا را داشته اما خود را فراموش کرده بود. او آرزو میکند که به آن روزها بازگردد و حتی حاضر است دو جهان را فدا کند تا به آن حالت بازگردد. همچنین، او از این که خدا او را به یاد آورده و هدایت کرده است، ابراز شکرگزاری میکند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آنها نیاز به بلوغ فکری و تجربهی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعارهها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم باشد.
مناجات شمارهٔ ۱۷۳
الهی آن روز کجا باز یابم که تو مرا بودی و من نبودم تا بآ روز نرسم میان آتش و دودم اگر به دو گیتی آن روز را باز یابم بر سُودم و اگر بود تو خود را در یابم به نبود خود خشنودم. خدایا من کُجا بودم که تو مرا خواندی من نه منم که تو مرا ماندی.
تعداد ابیات: ۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۱۷۲
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۱۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.