۳۲۶ بار خوانده شده

مناجات شمارهٔ ۲۰۵

الهی به عنایت هدایت دادی و به معونت ها بذر خدمت رویانیدی و به پیغام آب پذیرش دادی، بنظر خویش میوهٔ محبت وارسانیدی اکنون سزد که سموم مکر از آن باز داری و بنایی که خود ساختهٔ بگناه ما خراب نکنی. خداوندا تو ضعیفان را پناهی، قاصدان را بر سر راهی و وجدان را گواهی چه باشد فزایی و نکاهی.

روضهٔ روح من رضای تو باد
قبله گاهم در سرای تو باد

سُرمهٔ دیدهٔ جهان بینم
تا بود گرد خاک پای تو باد

گر همه رای تو فنای من است
کار من بر مُراد رای تو باد

شد دلم ذرّه وار در هوست
دلم این ذرّ در هوای تو باد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۲۰۴
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۲۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.