هوش مصنوعی:
متن بیانگر درد و رنجی است که شاعر تحمل می‌کند، اما آن را به عنوان بخشی از زندگی خود پذیرفته است. او در ظاهر خوشحال به نظر می‌رسد، ولی در باطن غمگین و نیازمند است. شاعر تأکید می‌کند که کسی که این دردها را تحمل نکند، ناجوانمرد است.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که درک آن ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، موضوعات درد و رنج نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک صحیح دارد.
مناجات شمارهٔ ۲۰۷
الهی نصیب این بیچاره از این کار همه درد است مُبارک باد که مرا این همه درد در خورد است بیچاره آن کس از این درد فرد است، حقا که هر کس بدین درد ننازد نا جوانمرد است.
من گریه به خنده در همی پیوندم
پنهان گریم به آشکارا خندم
ای دوست گمان مبر که من خرسندم
آگاه نه ای که چون نیازمندم
من گریه به خنده در همی پیوندم
پنهان گریم به آشکارا خندم
ای دوست گمان مبر که من خرسندم
آگاه نه ای که چون نیازمندم
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۲۰۶
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۲۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
