هوش مصنوعی:
این متن یک مناجات عرفانی است که در آن گوینده به ستایش خداوند می‌پردازد و او را به عنوان موجودی بی‌نظیر، آمرزنده گناهکاران، دانای اسرار و یاری‌دهنده درماندگان توصیف می‌کند. همچنین، گوینده از خداوند به عنوان مونس دل و یار ضمیر خود یاد می‌کند و ابراز می‌دارد که دلش جز به او آرام نمی‌گیرد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عرفانی و مذهبی عمیق است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از زبان ادبی و کهن ممکن است برای گروه‌های سنی پایینتر نامفهوم باشد.
مناجات شمارهٔ ۲۱۰
الهی در ذات بی نظیری در صفات بی مانندی و گناهکاران را آمرزگاری و ایشانرا راز داری زیبا صنع و شیرین گفتاری دانای راز ها، عالم اسرار و معیوبان را خریداری، درمانده را دستگیر وبیچاره را دستیاری.
ای مونس دیده با ضمیرم یاری
اندر دل من نشستهٔ بیداری
گر با دگری قرار گیرد دل من
از جان خودش مباد برخورداری
ای مونس دیده با ضمیرم یاری
اندر دل من نشستهٔ بیداری
گر با دگری قرار گیرد دل من
از جان خودش مباد برخورداری
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۲۰۹
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۲۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
