۳۳۲ بار خوانده شده

مناجات شمارهٔ ۲۳۴

الهی دانی که من به خود به این ورزم و نه بکفایت خود شمع هدایت افروزم از من چه آید ؟ و از کردار من چه گشاید طاعت من به توفیق تو خدمت بهدایت تو، توبهٔ من برعایت تو، شکر من بانعام تو، ذکر من بالهام تو همه تویی من کیم اگر فضل تو نباشد من چه ام.

هر که او را دلی و جانی بود
شد بمیدان عاشقی گویش

کشته گشتند عاشقان و هنوز
نشنیده است هیچکس بویش

رحلت عاشقان زهر سویی
هست از قصد دل مگر سویش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:مناجات شمارهٔ ۲۳۳
گوهر بعدی:مناجات شمارهٔ ۲۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.